1. İsrailliler kendi kentlerine yerleştikten sonra, yedinci ay
Yeruşalim'de tek vücut halinde toplandılar.
2. Yosadak oğlu Yeşu ve kâhin olan kardeşleri, Şealtiel oğlu
Zerubbabil'le kardeşleri İsrail'in Tanrısı'nın sunağını yeniden kurdular.
Amaçları, Tanrı adamı Musa'nın yasası uyarınca, sunağın üzerinde yakmalık
sunular sunmaktı.
3. Çevrelerinde yaşayan halklardan korkmalarına karşın, sunağı
eski temeli üzerine yeniden kurdular. Üzerinde RAB'be sabah, akşam öngörülen
yakmalık sunuları sundular.
4. Sonra yazılanlara uygun biçimde Çardak Bayramı'nı
kutladılar. Kural uyarınca, her gün için belirlenen sayıya göre, yakmalık
sunuları sundular.
5. Bundan sonra da günlük yakmalık sunuyu, Yeni Ay sunularını,
RAB'bin belirlediği bütün kutsal bayramların sunularını ve RAB'be gönülden
verilen sunuları sundular.
6. RAB'bin Tapınağı'nın temeli henüz atılmadığı halde, yedinci
ayın birinci günü RAB'be yakmalık sunular sunmaya başladılar.
7. İsrailliler taşçılarla marangozlara para ödediler. Ayrıca
sedir tomruklarını Lübnan'dan denize indirerek Yafa'ya getirmeleri için
Saydalılar'a ve Surlular'a yiyecek, içecek, zeytinyağı sağladılar. Bütün
bunlara Pers Kralı Koreş izin vermişti.
8. Tanrı'nın Yeruşalim'deki Tapınağı'na vardıktan sonra,
ikinci yılın ikinci ayında Şealtiel oğlu Zerubbabil, Yosadak oğlu Yeşu ve bütün
öteki kardeşleri, kâhinler, Levililer ve sürgünden Yeruşalim'e dönenlerin tümü
işe başladılar. RAB'bin Tapınağı'nın yapımını denetlemek için yirmi ve daha
yukarı yaştaki Levililer'i görevlendirdiler.
9. Levililer'den Yeşu, oğulları ve kardeşleri, Yahuda soyundan
Kadmiel ile oğulları, Henadat'ın oğullarıyla torunları Tanrı'nın Tapınağı'nın
yapımında çalışanları denetleme işini hep birlikte yüklendiler.
10. Yapıcılar RAB'bin Tapınağı'nın temelini atınca, İsrail
Kralı Davut'un kuralı uyarınca kâhinler RAB'bi övmek için tören giysilerini
giymiş olarak ellerinde borazanlarla, Levili Asafoğulları da zillerle yerlerini
aldılar.
11. RAB'be övgüler, şükranlar sunarak ezgi okudular:
"RAB iyidir;
İsrail'e sevgisi sonsuzdur." RAB'bin Tapınağı'nın temeli
atıldığı için herkes yüksek sesle RAB'bi övmeye başladı.
12. Eski tapınağı görmüş birçok yaşlı kâhin, Levililer ve boy
başları tapınağın temelinin atıldığını görünce hıçkıra hıçkıra ağladılar.
Birçokları da sevinç çığlıkları attı.
13. Sevinç çığlıkları ağlama sesinden ayırt edilemiyordu.
Çünkü halk avaz avaz bağırıyordu. Ses uzak yerlerden bile duyuluyordu.